Credo in unam

Mit brennender Sorge, z palącą troską obserwuję postulaty kobiet w Niemczech, które domagają się równouprawnienia w dostępie do święceń kapłańskich i o zgrozo! ośmielają się nazwać swój ruch Maria 2.0. Na wstępie mam jedno pytanie – czy tych święceń chcą w pakiecie z celibatem czy bez? Mamy w kościele jedną świętą, która za czasów publicznej działalności Pana Jezusa, stała raz na dworze, czekając na kontakt ze swoim synem. Nie wiemy czy się doczekała, ewangelista nie dopowiada tej historii, ale słowa, które od Pana Jezusa usłyszała, prowadzą wielu protestantów do wniosku, że nie należy jej się cześć, skoro jej własny syn ją w jakiś sposób odpycha. Stała na dworze. Potem stała pod krzyżem. Bez słów. Rozważała. Rozpamiętywała. Raz prosiła, by słudzy robili, co syn każe. Stała na dworze. I nie przeszkodziło to, aby ku oburzeniu protestantów, była nazywana najświętszą, niepokalanie poczętą, królową nieba i ziemi, królową aniołów, patriarchów, apostołów, matką Kościoła, której wizeru

Z okazji uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, „zaprzyjaźniony” z katolicyzmem portal opublikował listę katolickich zbrodni: o wykorzystywanych seksualnie zakonnicach, sprzedawanych dzieciach, przymusowych nawróceniach, chorwackich ustasze, przekrętach finansowych i molestowaniach dokonywanych przez osoby duchowne. Nie chcę nikogo bronić. Kościół zawsze był świadomy tego, że w jego szeregach jest jedna dwunasta Judaszów, jedna dwunasta zapierających się, a reszta – jak mawiał mój pastor – pożal się, Boże! – tchórze, walczący o władzę i narwańcy, którzy dopiero z czasem dostąpili przemiany. Ta świadomość powodowała, że Kościół głosił o grozie grzechu, zwłaszcza tym wołającym o pomstę do nieba, nie buddystom i muzułmanom, tylko SWOIM, swoim dzieciom. Przez wieki przypominał o przykazaniach Bożych i kościelnych, nawoływał do spowiedzi i zadośćuczynienia, życia pokutnego i ekspiacyjnego za grzeszników, twierdził, że są grzechy, za które nie ma wybaczenia. To Kościół głos